Karakter
De bloedhond, ook wel de sint-hubertushond genoemd, is een intelligente hond met een vriendelijk karakter. Het ras staat erom bekend erg aanhankelijk te zijn en is het liefst altijd in de buurt van zijn baas. De bloedhond is goed in de omgang met andere honden en huisdieren. Ook vreemden worden vaak vriendelijk begroet. Deze viervoeter is dan ook niet echt geschikt als waakhond. Ook goed om te weten: de bloedhond is een echte kwijler.
Bloedhonden kunnen meestal goed overweg met kinderen, maar ze onderschatten vaak hun grootte. Een kleuter wordt al snel per ongeluk omvergeduwd door de sint-hubertushond, dus houd altijd een oogje in het zeil.
Veel mensen denken dat bloedhonden hele slome en rustige honden zijn, maar dat beeld klopt niet helemaal. Vooral jonge bloedhonden zijn ontzettend energiek en hebben veel fysieke en mentale uitdaging nodig. De bloedhond heeft het beste reukvermogen van alle hondenrassen en vindt het heerlijk om te speuren. Het is dan ook echt aanrader om een hondensport als mantrailing met hem te beoefenen.
Als de bloedhond een interessante geur oppikt, voelt hij sterkt de behoefte om de geur te volgen. Hij is dan erg gefocust en luistert slecht. Je kunt hem daarom beter niet los van de lijn laten lopen in gebieden die niet omheind zijn. Ook binnenshuis worden interessante geurtjes direct ontdekt. Het is daarom belangrijk om de bloedhond van jongs af aan af te leren zijn neus in de vuilnisbak te steken of het aanrecht te inspecteren. Het trainen van een bloedhond is overigens niet gemakkelijk. Hoewel deze viervoeter zeer intelligent is, is hij ook behoorlijk eigenzinnig.
Geschiedenis
Hoe de bloedhond precies is ontstaan is onduidelijk. Vermoed wordt dat een voorganger van de bloedhond ruim duizend jaar geleden gefokt werd in een klooster in de Belgische Ardennen. Deze honden werden veel cadeau gedaan aan de adel en (Franse) koningen. Uiteindelijk hebben Normandiërs de honden meegenomen naar Engeland. Hier is uiteindelijk de bloedhond ontstaan zoals we het ras vandaag de dag kennen.
Bloedhonden werden ingezet om herten en wilde zwijnen op te sporen voor de jacht, maar kregen er ook al snel een andere taak bij: het opsporen van vermiste of voortvluchtige personen. Met hun uitstekende reukvermogen zijn ze namelijk in staat om kilometerslange geursporen te volgen.
Na de Tweede Wereldoorlog waren er nog maar enkele bloedhonden over. Door de inzet van liefhebbers van deze speurhond is het ras niet uitgestorven en kunnen we vandaag de dag nog van zijn speurtalent gebruik maken. In Nederland en andere Europese landen zal je niet dagelijks bloedhonden tegenkomen. Het ras is hier namelijk niet bijzonder populair. In de Verenigde Staten komen op het moment de meeste bloedhonden voor.
Verzorging en gezondheid
De vachtverzorging van een bloedhond is relatief eenvoudig. Het is voldoende om de vacht af en toe te borstelen om dode haren te verwijderen. Het is belangrijk om de huidplooien, oren en ogen dagelijks goed schoon te maken. Zo voorkom je ontstekingen.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder heup- en elleboogdysplasie en verschillende oogaandoeningen. Ook is de bloedhond gevoelig voor maagtorsie (maagkanteling). Ben je van plan om een bloedhond pup aan te schaffen? Vraag dan aan de fokker of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van aandoeningen die erfelijk kunnen zijn.