Karakter
De Bayerischer Gebirgsschweisshund, ook wel de Beierse bergzweethond genoemd, is een zelfverzekerde hond met een kalm karakter. Het ras staat bekend als loyaal en alert. De Beierse bergzweethond is een echte werkhond. Hij doet het liefst waar hij voor gefokt is: het opsporen van (gewond) grofwild. Deze energieke en werklustige hond is dan ook niet voor iedereen geschikt.
Jonge Beierse bergzweethonden zijn vriendelijk en geïnteresseerd in alles en iedereen. Volwassen honden zijn vrij eenkennig en terughoudend naar vreemden. De Bayerischer Gebirgsschweisshund kan goed overweg met andere honden, maar hij geeft de voorkeur aan tijd spenderen met zijn baas. Hij is erg trouw en aanhankelijk. Na een middag ‘werken’, vindt hij het heerlijk om thuis te relaxen. Het is geen hond die in een kennel gehouden kan worden.
Deze viervoeter is eigenlijk niet geschikt om als gezelschapsdier in een drukke woonwijk te houden. Bergzweethonden zijn gefokt om vrij in de bergen te kunnen bewegen. Ze lopen dan ook het liefst los. Ook zijn de honden vrij luid. De meeste fokkers stellen strenge eisen aan de kopers van hun pups. Zo worden de meeste Beierse bergzweethonden gehouden door beroepsjagers en boswachters.
Geschiedenis
De Bayerischer Gebirgsschweisshund is een Duits hondenras. Voor de jacht op grofwild in de bergen had men een geschikte zweethond nodig. De populaire Hannoveraanse zweethond had een te zware bouw voor de hoge en ruwe terreinen. Dit hondenras werd aan het eind van de negentiende eeuw daarom gekruist met rode bergbrakken, waaruit de lichtere en wendbare Beierse bergzweethond is ontstaan.
In 1912 werd de eerste rasvereniging voor het ras opgericht. Er zijn altijd hoge eisen aan de fokhonden gesteld, waardoor de Bayerischer Gebirgsschweisshund nog altijd een goede en betrouwbare werkhond is.
Verzorging en gezondheid
De vacht van de Beierse bergzweethond heeft weinig vachtverzorging nodig. Het is voldoende om de korte vacht af en toe te borstelen. Houd de oren, ogen en het gebit van de hond goed schoon om ontstekeningen te voorkomen.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder heupdysplasie en epilepsie. Vraag bij aanschaf van een Beierse bergzweethond pup altijd aan de fokker op welke erfelijke aandoeningen de ouderdieren zijn getest.