Karakter
Het Nederlandse kooikerhondje is een intelligente hond met een vrolijk karakter. Het ras werkt graag voor zijn baas en heeft een groot aanpassingsvermogen. Het kooikerhondje barst over het algemeen van de energie, maar kan ook rustig zijn als dit van hem gevraagd wordt. Tegenover vreemden stelt hij zich vaak terughoudend op. Ook met andere honden is het kooikerhondje niet altijd direct de beste vrienden. Hij is wat dat betreft niet echt een allemansvriend en ook niet een typische gezinshond. Als deze viervoeter aan je gewend is, zal het kooikerhondje echter ook direct een vriend voor het leven zijn.
Met het Nederlandse kooikerhondje haal je een actieve hond in huis. Dit hondje heeft een hoog bewegingstempo. Het is een goed idee om een hondensport met hem te beoefenen. Hondensporten als agility, flyball en dogdance zijn sporten waar het kooikerhondje echt in uitblinkt. Ook uit denkspellen en het spelen van mentale spellen haalt deze hond ontzettend veel plezier. Het kooikerhondje wordt namelijk graag aan het werk gezet.
Het kooikerhondje is een gevoelige viervoeter die niet zo goed tegen harde woorden kan. Ook van harde geluiden wordt hij oncomfortabel. Een positieve doch consequente opvoeding past het best bij deze hond. Regels zijn voor het Nederlandse kooikerhondje wel belangrijk. Hij kan namelijk een behoorlijk sterke eigen wil hebben.
Geschiedenis
Het kooikerhondje komt oorspronkelijk uit Nederland. Op schilderijen uit de zeventiende eeuw zijn al honden te zien die veel weg hebben van het kooikerhondje dat we vandaag de dag kennen. Er wordt aangenomen dat het ras afstamt van Spaanse of Franse spioenen.
Het kooikerhondje werd vroeger gebruikt om eenden naar een zogenoemde eendenkooi te lokken. Samen met lokeenden en de kooibaas ging de hond te werk om wilde eenden de vangpijp in te krijgen. Met behulp van zijn kwispelende pluimstaart wist het kooikerhondje de nieuwsgierigheid van de eenden te wekken en zo kreeg hij de eenden steeds dieper de vangpijp in. Zodra de eenden in de vangkooi belandden, sloot de kooibaas met een trektouw de klep en waren de eenden gevangen.
Voor het werken in de eendenkooi hadden de kooibazen honden nodig die rustig en geluidloos te werk konden gaan. Geblaf zou wilde eenden namelijk juist afschrikken. Het kooikerhondje werd zelfs vaak non verbale commando’s aangeleerd, zodat ook de kooibaas geen geluid hoefde te maken. Het lokken van eenden was niet de enige taak van het kooikerhondje. Van deze viervoeter werd namelijk ook verwacht dat hij op ongedierte, zoals ratten, jaagde.
In de twintigste eeuw nam het aantal eendenkooien af. Hierdoor kwam ook het voortbestaan van het kooikerhondje in gevaar. Door de inzet van mevrouw M.C.S. Baronesse van Hardenbroek van Ammerstol bleef het Nederlandse kooikerhondje behouden en werd het ras in 1966 officieel erkend door de FCI.
Verzorging en gezondheid
De vacht van het kooikerhondje is makkelijk in onderhoud. Een wekelijkse borstelbeurt is ruim voldoende. Bovendien houdt de vacht van dit ras van nature weinig vuil vast. Houd de oren, ogen en het gebit goed schoon om ontstekingen te voorkomen.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder patella luxatie (een losse knieschijf), de ziekte van Von Willebrand type 3 (bloedstollingsziekte), erfelijke necrotiserende myelopathie (kooikerverlamming) en epilepsie. Vraag bij de aanschaf van een pup altijd of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van aandoeningen die erfelijk kunnen zijn.