Karakter
De Nova Scotia duck tolling retriever, ook wel ‘toller’ genoemd, is een intelligente en speelse hond met een uitstekend uithoudingsvermogen. Het ras is zeer gehecht aan zijn baas en gezin. Tegenover vreemden stelt hij zich vaak eerst terughoudend op. Het is dan ook niet zo’n extreme allemansvriend als de andere retrieverrassen, zoals bijvoorbeeld de golden retriever. Met kinderen kan de toller prima overweg, mits hij goed is gesocialiseerd en de kinderen de hond met respect behandelen.
De toller is een echte werkhond en barst van de energie. Het is daarom zeker aan te raden om één of meerdere hondensporten met deze hond te beoefenen. Van nature is de toller een goede apporteur en een uitstekende zwemmer. Een hondensport als jachttraining past dan ook zeer goed bij deze viervoeter, maar ook hondensporten als agility, dogfrisbee, flyball en obedience zijn zeker geschikt voor dit ras. Het is ook belangrijk om de toller mentaal uit te dagen.
Door zijn intelligentie is de Nova Scotia duck tolling retriever makkelijk te trainen, al probeert hij je graag te slim af te zijn. Apporteren is zijn lust en zijn leven. Ben je van plan een toller aan te schaffen? Bereid je dan maar alvast voor op urenlang ballen gooien. Soms kan hij zijn enthousiasme niet helemaal bedwingen en laat hij de welbekende ‘toller scream’ horen:
Geschiedenis
De lange naam van de Nova Scotia duck tolling retriever klinkt complex, maar is volstrekt logisch als je geschiedenis van de toller kent.
In het Canadese Nova Scotia gebruikte men ruim honderd jaar geleden honden om eenden en ganzen te lokken voor de jacht. De honden lokten eenden door langs de waterkant te spelen, rond te huppelen en rondjes te draaien met hun kwispelende staart. Dit wordt ook wel ‘tolling’ genoemd en is een jachttechniek die vossen veel toepassen. Zodra de nieuwsgierige eenden in het vizier van de jager kwamen, werden ze neergeschoten en mocht de toller de aangeschoten eenden, vaak uit het ijskoude water, apporteren.
Overigens is de naam Nova Scotia duck tolling retriever pas in 1945 vastgelegd. Daarvoor stond het ras bekend als ‘little river duck dog’ en ‘Yarmouth toller’. De meeste mensen gebruiken inmiddels de ingekorte naam ‘toller’ voor dit hondenras.
Het is niet helemaal duidelijk hoe de Nova Scotia duck tolling retriever precies is ontstaan. Waarschijnlijk is de hond het resultaat van kruisingen van verschillende retrievers, waaronder de flatcoated retriever, Ierse setter en golden retriever. Ook het kooikerhondje heeft mogelijk een rol gespeeld bij de ontwikkeling van de toller.
Verzorging en gezondheid
De prachtige vacht van de toller moet ongeveer één keer per week goed geborsteld worden. In de ruiperiode, twee keer per jaar, verhaart dit hondenras vrij veel en doe je er goed aan om de vacht iets vaker te borstelen en te kammen. Houd de oren en ogen goed schoon om ontstekingen te voorkomen. Ook een goede mondhygiëne is erg belangrijk.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder progressieve retina atrofie, heupdysplasie en epilepsie. Bij aanschaf van een pup is het belangrijk om de fokker te vragen of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van aandoeningen die erfelijk zijn.