Karakter
De stabijhoun, ook wel simpelweg stabij genoemd, is een zelfstandige hond met een vriendelijk karakter. Het ras staat erom bekend erg ondernemend te zijn en gaat graag op onderzoek uit. Af en toe komt hij in de problemen. Het is dan aan de baas om deze problemen voor hem op te lossen. Stabijhounen zijn waaks en laten zeker van zich horen als er vreemden rond de woning worden gesignaleerd. Je hoeft van deze viervoeter echter niet te verwachten dat hij zijn tanden in de been van een inbreker zet.
De stabij is erg aanhankelijk en gehecht aan zijn gezin. Hij is een echte bemoeial die graag betrokken wordt bij de dagelijkse activiteiten. Hij is goed in de omgang met kinderen, zolang hij altijd de mogelijkheid heeft om zich terug te trekken. Tegenover onbekenden is hij soms wat terughoudend. Andere honden zijn over het algemeen geen probleem, mits de stabij goed gesocialiseerd is.
De stabij is van nature erg zelfstandig en wordt ook vaak als eigenwijs of koppig omschreven. Dit komt doordat hij de neiging heeft om alleen taken uit te voeren waarvan hij zelf het nut inziet. Deze viervoeter heeft baat bij een consequente, vriendelijke opvoeding. Het is een gevoelige hond die bij een harde aanpak zal blokkeren.
Met de stabij haal je een actieve hond in huis, die zowel fysieke als mentale uitdaging nodig heeft. Naast het maken van lange wandelingen en doen van mentale spellen is het ook een goed idee om een hondensport met je viervoeter te beoefenen. De meeste stabijhounen hebben een goed ontwikkeld jachtinstinct, dus een hondensport als jachttraining is een uitstekende keuze. Overigens dien je in losloopgebieden wel goed op te passen met deze jachthond. De stabij gaat namelijk graag ongedierte achterna.
Geschiedenis
De stabijhoun komt oorspronkelijk uit Friesland en is dus een echt Nederlands ras. Het ras wordt daarom ook wel de Friese stabij genoemd. In Friesland heeft de hond de bijnaam ‘Bijke’. De stabijhoun werd vroeger gehouden door de gewone man. Tot zijn takenpakket behoorde de jacht op haar- en veerwild, het verdelgen van ongedierte als mollen, raten en bunzings en het bewaken van het terrein.
Het is onduidelijk hoe de stabijhoun precies is ontstaan, maar men vermoedt dat het ras afstamt van de door de Spaanse bezetters meegenomen spanjoels of spaniels. De Drentsche patrijshond en de heidewachtel zijn hoogstwaarschijnlijk verwant aan de stabijhoun.
Lange tijd was de stabijhoun alleen in Friesland bekend, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam er ook interesse uit andere delen van het land. In 1942 werd het ras officieel erkend door de Raad van Beheer. Hoewel de stabij nog altijd een echte Nederlandse hond is, kan je hem inmiddels ook tegenkomen in andere landen, zoals Zweden, Finland, Denemarken, Noorwegen, de Verenigde Staten en Canada
Verzorging en gezondheid
De vacht van de stabij moet wekelijks goed geborsteld worden om klitten te voorkomen. Wanneer de vacht op de oren bruin wordt, kan deze vacht geplukt worden. De lange haren tussen de voetzooltjes kan je zo nu en dan voorzichtig kort knippen. Houd de oren, ogen en het gebit goed schoon om ontstekingen te voorkomen.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder heupdysplasie, elleboogdysplasie, epilepsie, persisterende ductus arteriosus (een hartaandoening) en cerebrale dysfunctie (stoornis in de grote hersenen). Vraag bij aanschaf van een pup altijd aan de fokker of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van erfelijke aandoeningen.