Karakter
De Alaska malamute is een intelligente hond en is zeer zelfstandig. Het ras wordt vaak omschreven als een echte oerhond, die zijn instincten nog zeker niet verleerd is. Zo kan het soms een uitdaging zijn om een Alaska malamute met andere (kleinere) huisdieren te houden. Dit ras beschikt namelijk over een behoorlijk jachtinstinct. Malamutes kunnen op zich prima met kinderen overweg. Het is wel belangrijk dat kinderen de hond met respect behandelen.
Met de Alaska malamute haal je een actief hondenras in huis. Het is daarom belangrijk om deze hond zowel voldoende fysiek als mentaal uit te dagen. Van nature heeft deze sledehond de behoefte om dingen vooruit te trekken. Bepaalde hondensporten zoals canicross en bikejoring zijn dan ook erg geschikt voor dit ras. Bij gebrek aan voldoende aandacht zal de malamute grote graven kuilen of zijn gehuil laten horen.
De Alaska malamute is geen gemakkelijke hond. Hij zoekt graag de grenzen op. Het ras heeft baat bij een goede socialisatie en consequente opvoeding. Hoewel de Alaska malamute een werkhond is, vertoont de hond vaak eigenzinnig gedrag en luistert hij niet altijd even goed.
Zijn uiterlijk doet wellicht anders vermoeden, maar de malamute is absoluut geen waakhond. Hij is namelijk zeer vriendelijk van aard. Vreemden worden door hem meestal met liefde verwelkomd. Dit geldt overigens niet voor vreemde honden. De malamute heeft vaak de behoefte om zichzelf te bewijzen, waardoor ontmoetingen met andere honden niet altijd vlekkeloos verlopen. Zeker als het gaat om een ontmoeting met een hond van hetzelfde geslacht.
Geschiedenis
Er valt niet met zekerheid te zeggen hoe de Alaska malamute precies is ontstaan. Men vermoedt dat de hond een afstammeling is van de wolf en zo’n 4000 jaar geleden met jagers via de Beringstraat migreerden van Siberië naar Noord-Amerika.
De Alaska malamute heeft zijn naam te danken aan de Mahlemuts. De Mahlemuts leefden aan de westkust van Alaska. De honden hielpen hen met de jacht op diverse dieren en het transporteren van zware ladingen over lange afstanden. De Mahlemuts waren erg afhankelijk van hun honden en verzorgden de viervoeters daarom bijzonder goed. Er wordt zelfs beweerd dat ze de honden net zo goed verzorgden als henzelf.
Aan het eind van de negentiende eeuw, tijdens de goudkoorts, was er veel vraag naar goede sledehonden. De zachtaardige malamutes waren opvallend goed in het trekken van zware ladingen en dus was er een tijd lang veel vraag naar deze honden. Men kruiste de Alaska malamute ook met geïmporteerde hondenrassen. Kruisingen bleken echter zelden bestand tegen de barre omstandigheden in Alaska. Zodoende is de Alaska malamute door de jaren heen eigenlijk nauwelijks veranderd. In 1935 is het ras officieel geregistreerd door de American Kennel Club.
Verzorging en gezondheid
De malamute heeft een indrukwekkende vacht. Deze vacht bestaat uit twee lagen: de zachte onderwol en ruwe dekharen. De vacht dient minstens twee keer per week uitgebreid geborsteld te worden. Twee keer per jaar is de hond in de rui en verliest de Alaska malamute behoorlijk veel haar. Houd de oren, de ogen en het gebit goed schoon om ontstekingen te voorkomen.
Bij dit ras komen een aantal erfelijke aandoeningen voor, waaronder epilepsie, heupdysplasie en cataract (staar). Ook is het ras gevoelig voor maagtorsie (het kantelen van de maag). Vraag bij aanschaf van een pup altijd aan de fokker of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van aandoeningen die erfelijk kunnen zijn.