Karakter
De Siberische husky is een vriendelijke en gezellige hond. Deze viervoeter is een roedeldier en heeft behoefte aan gezelschap van mensen (ook kinderen) en andere honden. Hij vindt het dan ook niet prettig om alleen te zijn.
De husky staat bekend om zijn onafhankelijke en tikkeltje eigenwijze karakter. Hij verkent graag zijn omgeving en komt niet altijd direct terug op commando. Het is daarom belangrijk om dit goed te trainen, voordat de hond los van de lijn mag lopen.
Thuis is de Siberische husky een fijne en rustige huisgenoot, maar husky’s kletsen graag en zijn behoorlijk vocaal. Van nature heeft het ras de behoefte om te werken. Het is daarom aan te raden om een hondensport te beoefenen met de husky. Hij is het meest in zijn element voor een slee, maar de husky vindt het ook leuk om een fiets vooruit te trekken (bikejoring) of hard te lopen met zijn baas (canicross).
Geschiedenis
De Siberische husky is een hondenras dat zijn oorsprong vindt in Siberië. In het Noordoosten van Azië leefde het nomadenvolk de Chukchies een zeer geïsoleerd bestaan. In het onherbergzame Siberië overleefden zij door te jagen en daarvoor maakten ze gebruik van honden. De honden werden voor een slee gespannen, zodat de Chukchies zich snel door de hoge sneeuw konden verplaatsen.
De sledehonden moesten in extreme weersomstandigheden te werk gaan, vriendelijk zijn tegen mensen en andere honden en optimaal kunnen presteren met weinig voeding. De Chukchies fokten de honden met de juiste eigenschappen en ontwikkelden zo de voorganger van de moderne Siberische husky.
In het begin van de twintigste eeuw hield men de eerste sledehondenwedstrijden in de Amerikaanse staat Alaska. Een Russische bonthandelaar bracht de Siberische honden naar Alaska om mee te doen aan deze wedstrijd. De honden waren niet getraind op de lange afstand, maar leverden een bijzondere prestatie. Men was erg te spreken over de Siberische honden en vooral de vriendelijkheid van de honden onderling werd als een groot pluspunt gezien. De Rus verkocht zijn honden en zodoende kwamen de eerste Siberische honden in Alaska terecht.
In 1925 brak in Nome, een stad in Alaska, een difterie-epidemie uit. Door slechte weersomstandigheden kon het nodige serum om de bevolking in te enten niet vervoerd worden per vliegtuig. Men organiseerde daarom een sledehonden estafette om het serum van Nenana naar Nome te brengen, een tocht van zo’n 1085 kilometer. Negentien mushers en hun sledehonden legden de barre tocht af in 129,5 uur. Het werd wereldnieuws en de mushers en hun honden werden tot volkshelden uitgeroepen. In 1930 werd de Siberische husky erkend door de American Kennel Club.
Verzorging en gezondheid
De Siberische husky moest van oorsprong bestand zijn tegen extreme temperaturen en heeft daarom een dikke en dubbele vacht. Deze vacht moet ongeveer één keer per week geborsteld worden. In de rui periode, tweemaal per jaar, komt er een enorme hoeveelheid haar los. In deze periode is het belangrijk om de husky goed te borstelen. Ook het in bad doen kan helpen om grote hoeveelheden haar in huis te voorkomen.
De Siberische husky is een gezond ras dat weinig erfelijke ziektes kent. Bij aanschaf van een pup is het wel belangrijk om te vragen of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van heupdysplasie en een ECVO-oogonderzoek hebben gehad.