Karakter
De saarlooswolfhond is een aanhankelijke hond met een zelfstandig karakter. Het ras staat bekend als een echt roedeldier. De saarlooswolfhond bouwt een bijzondere band op met de mensen waarmee hij samenleeft en vindt het ook niet fijn om urenlang alleen thuis te zijn. Met kinderen kan hij goed overweg en deze viervoeter kan ook prima met andere honden samenleven.
De saarlooswolfhond is dus erg aanhankelijk, maar alleen bij zijn eigen roedel. Tegenover onbekende personen is hij terughoudend en hij vindt het ook niet fijn om zomaar door vreemden benaderd te worden. De saarlooswolfhond houdt niet van conflicten. Hij is oplettend, voorzichtig en mijdt gevaar. Deze viervoeter is dan ook absoluut niet geschikt als waakhond. Je zult hem ook zelden hard horen blaffen.
De saarlooswolfhond is een zelfstandige hond die graag zijn eigen weloverwogen keuzes maakt. Hij is niet slaafs en wordt dan ook vaak eigenzinnig genoemd. Voor het aanleren van gehoorzaamheidsoefeningen heb je een hoop tijd en geduld nodig. Hij kan best gehoorzaam zijn, maar alleen uit vrije wil. De saarlooswolfhond heeft een behoorlijk jachtinstinct. In een gebied met veel hazen en konijnen kan je deze viervoeter beter niet los laten lopen. Als hij eenmaal achter een haas aangaat, komt hij meestal niet terug als je hem roept.
Geschiedenis
De saarlooswolfhond heeft zijn naam te danken aan zijn schepper: de Nederlandse Leendert Saarloos. Leendert Saarloos wilde een goede politiehond fokken. Hij besloot daarom een Duitser herder met een Europese wolvin te kruisen. Deze kruising leverde echter geen geschikte politiehonden op. De wolfhonden misten namelijk de aanvalsdrift en vluchtten bij gevaar. Toch was zijn experiment geen totale mislukking. Sommige honden bleken namelijk wel geschikt als blindengeleidehond.
Saarloos begon een opleidingsschool voor blindengeleidehonden en noemde zijn nieuwe ras de ‘Europese wolfhond’. Toch werd het ras uiteindelijk te schuw om als blindengeleidehond te kunnen werken. In 1969 overleed Saarloos. Dankzij liefhebbers van de wolfhonden werd de populatie gered. In 1975 werd het ras erkend door de Raad van Beheer. Ter ere van Leendert Saarloos kreeg het ras de naam saarlooswolfhond.
Verzorging en gezondheid
Het is voldoende om de vacht van de saarlooswolfhond af en toe te borstelen. In de ruiperiode verhaart hij behoorlijk. Het kan dan helpen om de hond te wassen om losse haren uit te spoelen. Houd de oren, ogen en het gebit goed schoon om ontstekingen te voorkomen.
Bij het ras komen een aantal erfelijke aandoeningen voor, zoals Degeneratieve Myelopathie (een verlammingsziekte), hypofysaire dwerggroei, heupdysplasie, elleboogdysplasie en enkele oogafwijkingen. Het is daarom belangrijk om alleen een saarlooswolfhond pup te kopen van een fokker die de ouderdieren heeft getest op deze aandoeningen.