Karakter
De Zwitserse witte herder is een sociale en vriendelijke hond. Het ras staat erom bekend zeer gesteld te zijn op zijn baas en diens gezin. Het is een grote kindervriend en is daarom erg geschikt als gezinshond. Deze charmante viervoeter heeft een zachtaardig karakter. Tegenover vreemden stelt hij zich soms wat terughoudend op. Als deze herdershond onraad meent te bespeuren, zal hij optreden als waakhond. Met andere huisdieren kan hij vaak goed opschieten.
De Zwitserse witte herder is een intelligente en actieve hond. Hij heeft veel beweging en mentale uitdaging nodig. Het ras is erg geschikt voor het beoefenen van verschillende hondensporten, zoals obedience, agility en flyball.
Geschiedenis
De Zwitserse witte herder stamt af van de Duitse herder. In nestjes van Duitse herders kwamen zo nu en dan pups voor met een witte vacht. Wit werd als ongewenste kleur binnen het ras beschouwd. Deze witte herders werden dan ook niet gebruikt voor het fokken van Duitse herders. In Europa stierf de witte variant van de Duitse herder hierdoor bijna volledig uit.
In de Verenigde Staten en Canada werd nog wel met de witte Duitse herder gefokt. Er werd zelfs een club opgericht voor de witte herder. Zo ontstond er langzaam maar zeker een apart ras. In de jaren 70 werd er een witte herder van de Verenigde Staten naar Zwitserland gebracht. De witte herder won steeds meer aan populariteit en werd door de Zwitserse Kennel Club in 1991 erkend.
In 2011 werd het ras ook definitief erkend door de FCI. Vandaag de dag verschillen de twee rassen niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua karakter. De Zwitserse witte herder is over het algemeen zachtaardiger dan de Duitse herder.
Verzorging en gezondheid
De zelfreinigende vacht van de Zwitserse witte herder heeft niet veel verzorging nodig. Het is voldoende om de vacht één keer per week te borstelen. Houd de ogen en oren goed schoon om ontstekingen te voorkomen.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder heup- en elleboogdysplasie en een defect aan het MDR1 gen. Bij aanschaf van een pup is het daarom belangrijk om te vragen of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van aandoeningen die erfelijk kunnen zijn.