Karakter
De Hollandse herdershond, of simpelweg Hollandse herder, is een intelligente en alerte hond. Deze herdershond werkt graag voor zijn baas en is uitstekend in het (zelfstandig) uitvoeren van taken. Hij wordt dan ook vaak ingezet als werkhond, bijvoorbeeld als politiehond, douanehond of reddingshond. Dat betekent niet dat de Hollandse herder niet als huishond kan worden gehouden. Het ras staat erom bekend zeer trouw te zijn en hecht zich snel aan zijn baas en diens gezin. Over het algemeen kan deze viervoeter goed overweg met kinderen. De Hollandse herdershond is vaak meer gericht op mensen, maar als hij goed gesocialiseerd is, zal hij andere honden wel tolereren.
Met de Hollandse herder haal je een actieve hond in huis met een uitstekend uithoudingsvermogen. Het is daarom belangrijk om deze hond genoeg fysieke uitdaging te bieden. Je kunt bijvoorbeeld een hondensport met hem beoefenen. Denk aan agility, flyball en obedience. Ook mentale stimulatie is voor de Hollandse herder erg belangrijk. Hij is zeer intelligent en leert graag. Leer de Hollandse herder trucs en doe mentale spellen met hem. Wissel de oefeningen af, zodat hij zich niet gaat vervelen.
Hollandse herders zijn gevoelige honden. Ze kunnen slecht tegen harde woorden en zijn ook gevoelig voor de stemming in huis. Het is belangrijk om de Hollandse herdershond consequent op te voeden, maar dan wel met een positieve aanpak. Deze viervoeter is zeer oplettend en niets ontgaat hem. Vreemden worden goed in de gaten gehouden en bezoek wordt vaak met geblaf aangekondigd.
Geschiedenis
De Hollandse herder komt oorspronkelijk uit Nederland en stamt af van Europese herdershonden. Op het Nederlandse platteland had men eeuwen geleden behoefte aan een veelzijdige hond. Een hond die zowel het erf als de boerderijdieren kon beschermen en in staat was om de schaapskudde te begeleiden. Hij moest bijvoorbeeld voorkomen dat de schapen op de velden met landbouwgewassen zouden belanden. Ook het voortrekken van karren behoorde tot een van de dagelijkse klusjes van dit manusje van alles. De Hollandse herdershond was dus min of meer een soort werknemer van de boer of herder. Deze werklust is nog altijd aanwezig in het ras.
In de negentiende eeuw nam het aantal schaapskuddes in Nederland af, waardoor de Hollandse herder zijn baan kwijtraakte. Toch slaagde men erin om het ras te behouden en in 1898 werd de eerste rasvereniging voor de Hollandse herdershond opgericht. De werklustige viervoeter vond al snel nieuw werk bij de politie en het leger. Inmiddels worden Hollandse herders ook weer op kleine schaal ingezet als schapenhoeders.
Verzorging en gezondheid
Er bestaan drie variëteiten van de Hollandse herder: de korthaar, de langhaar en de ruwhaar. De vacht van de kortharige Hollandse herdershond heeft relatief weinig vachtverzorging nodig. Het is voldoende om de vacht af en toe door te kammen. Langharige Hollandse herders moeten minstens één keer per week goed geborsteld worden om klitten te voorkomen. Voor het verwijderen van losse onderwol kan het best een herderharkje gebruikt worden. De vacht van de ruwharige Hollandse herder moet twee keer per jaar geplukt worden. Houd de oren, ogen en het gebit goed schoon om ontstekingen te voorkomen.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder heupdysplasie en elleboogdysplasie. Bij aanschaf van een pup is het altijd verstandig om aan de fokker te vragen of de ouderdieren zijn onderzocht en vrij zijn bevonden van aandoeningen die erfelijk kunnen zijn.