Duitse herder

Geschiedenis

De geschiedenis van de Duitse herder begint in Duitsland aan het einde van de 19e eeuw. Dit ras werd ontwikkeld om een werkhond te creëren die zowel slim als veelzijdig was, met een focus op het hoeden van schapen. De Duitse herder is ontstaan uit een kruising van verschillende herdershonden uit Duitsland.

Kapitein Max von Stephanitz had de meeste invloed op het ontstaan van het ras. In 1899 zag hij een hond op een hondenshow die voldeed aan zijn ideale beeld van een werkhond. Hij kocht deze hond, genaamd Hektor Linksrhein, en hernoemde hem tot Horand von Grafrath. Horand wordt beschouwd als de basis van de Duitse herder. Von Stephanitz richtte een vereniging die zich richtte op het fokken en verbeteren van het ras. Het doel was om een hond te creëren die geschikt was voor verschillende taken, zoals het hoeden van vee, bewaken en later ook voor politiewerk. 

Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog werden Duitse herders op grote schaal ingezet door het Duitse leger. Ze dienden als boodschappers, bewakers, reddingshonden en speurhonden. Hun prestaties tijdens deze oorlogen versterkten hun reputatie als betrouwbare en capabele werkhonden. Na de oorlog verspreidde de populariteit van de Duitse herder zich snel naar andere delen van de wereld, waaronder de Verenigde Staten.

Tegenwoordig wordt het ras nog steeds gebruikt voor politiewerk, zoek- en reddingsoperaties, en als hulphond. Bovendien zijn ze populaire gezinshonden vanwege hun loyaliteit, intelligentie en beschermende karakter.

Verzorging en gezondheid

De vacht van de Duitse herder moet regelmatig geborsteld worden, omdat het ras vrij veel verhaart. Een speciale kam, een zogenoemde herderhark, kan worden gebruikt om de ondervacht van de hond te ontwarren. Tijdens de rui, meestal in de lente en de herfst, zal de hond extra verharen en is dagelijks borstelen aan te raden.

Het ras kampt met een aantal erfelijke aandoeningen. Heup- en elleboogdysplasie komen veel voor onder Duitse herders en kunnen leiden tot pijn en mobiliteitsproblemen. Daarnaast komen degeneratieve myelopathie (DM), hypofysaire dwerggroei en pyodermie regelmatig voor. Deze erfelijke aandoeningen zijn deels het gevolg van de hoge mate van inteelt binnen het ras. Het is belangrijk om bij de aanschaf van een pup te informeren naar de gezondheidstesten die bij de ouderdieren zijn uitgevoerd. Betrouwbare fokkers laten hun honden testen op verschillende genetische aandoeningen om de kans op het doorgeven van deze ziektes te verkleinen.

Aanraders voor de Duitse herder

• Zet de hersenen aan het werk met denkspellen en hondenpuzzels. De Orbee Tuff Snoop en Kong Wobbler zijn aanraders!
• Daag je viervoeter uit met een flirt pole, een ideaal spel voor in de tuin. 
• De meeste herders zijn dol op ballen en/of frisbees. 
• De Duitse herder is een sterke hond. Een stevige riem en harnas of halsband zijn daarom aan te raden.  
• Sporten met je hond? Dan is het ook verstandig om te werken aan balans & coördinatie. Kijk eens naar het assortiment van Fitpaws.