Er bestaan vier verschillende variëteiten van de Belgische herdershond: de Groenendaeler, de Tervuerense herder, de Laekense herder en de Mechelse herder. Hoewel deze variëteiten er verschillend uitzien, behoren ze tot hetzelfde hondenras.
Karakter
Alle variëteiten van de Belgische herder zijn actieve en intelligente honden. Ze hebben een uitstekend uithoudingsvermogen en hebben veel fysieke en mentale uitdaging nodig. Ze werken graag voor (en met) hun baas en kunnen zeer gehoorzaam zijn. Belgische herders zijn dan ook geschikte honden om diverse hondensporten mee te beoefenen, zoals agility, obedience en flyball. De Mechelse herder zie je ook veel terug bij de hondensport mondioring.
De vier variëteiten lijken qua karakter op elkaar, maar er zijn ook verschillen. Zo zijn de Groenendaeler en de Tervuerense herder zachtaardiger dan de Mechelse herder en de Laekense herder. Laatstgenoemde is iets rustiger en eigenwijzer.
Wat de variëteiten dan wel weer gemeen hebben, is dat ze een zeer sterke band vormen met hun baas en veel aandacht nodig hebben. Ze zijn terughoudend tegenover vreemden en hebben de neiging om hun baasjes te beschermen. De Belgische herder is een gevoelig hondenras. Een positieve trainingsmethode past het best bij deze herdershond.
De Mechelse herder, ook wel Mechelaar genoemd, is de populairste variëteit van dit ras. Vanwege zijn sterke werkdrift wordt de Mechelaar vaak als werkhond ingezet. Bijvoorbeeld als geleidehond, politiehond of reddingshond. Er zijn ook fokkers die specifiek op de werkeigenschappen fokken. Honden uit werklijnen zijn eigenlijk alleen geschikt voor ervaren hondeneigenaren die met hun hond willen werken.
Geschiedenis
Alle variëteiten van de Belgische herdershond komen uit België. De herdershonden werden in eerste instantie door boeren gebruikt om kuddes schapen of geiten in de gaten en bij elkaar te houden. Alleen met de honden die het best presteerden, werd verder gefokt. Zo ontstonden er zeer wendbare en intelligente honden met een uitstekend uithoudingsvermogen. De honden kregen er ondertussen steeds meer taken bij, zoals waken en speuren.
Door de jaren heen ontstonden er in de diverse streken van België verschillende soorten herdershonden. De honden waren allemaal erg gericht op hun baas en hadden een hoge werklust. Pas aan het eind van de negentiende eeuw groeide de belangstelling voor de Belgische herdershonden.
Onder andere dankzij professor Adolphe Reul werden de verschillende variëteiten in kaart gebracht. Hierdoor kennen we vandaag de dag de Mechelse herder, de Groenendaeler, de Tervuerense herder en de Laekense herder. Hoewel de variëteiten tot hetzelfde ras behoren, is het in principe niet de bedoeling dat de verschillende types met elkaar worden gekruist.
Verzorging en gezondheid
De variëteiten van de Belgische herdershond hebben verschillende vachttypes. Hierdoor is de vachtverzorging voor elk type ook verschillend. Bij de langharige varianten (de Groenendaeler en Tervuerense herder) is het belangrijk om de vacht regelmatig goed door te borstelen om klitten te voorkomen. De ruwharige vacht van de Laekense herder moet twee keer per jaar geplukt worden om de dode haren te verwijderen. De vachtverzorging van de Mechelse herder is het eenvoudigst. Het is voldoende om de vacht van de Mechelaar af en toe even te borstelen. Tijdens de ruiperiode, twee keer per jaar, moet dit wel meerdere keren per week gebeuren.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder heupdysplasie, elleboogdysplasie en epilepsie. Wil je een Belgische herdershond pup aanschaffen? Vraag altijd aan de fokker op welke erfelijke aandoeningen de ouderdieren zijn getest en of de fokker hier papieren van heeft.