Karakter
De briard is een zelfverzekerde hond met een levendig karakter. Hij is een echte kindervriend en is daarom geschikt als familiehond. De briard heeft vaak een sterke band met zijn baas en is erg loyaal. De briard zal zijn ‘kudde’, oftewel zijn gezin, altijd beschermen. Hij houdt het liefst al zijn huisgenoten continu in de gaten, zodat hij in actie kan komen wanneer hij dat nodig acht.
Deze waakse hond is terughoudend naar vreemden en staat niet te popelen om jan en alleman uitgebreid te begroeten. Het is daarom belangrijk om de briard goed te socialiseren en van jongs af aan al met veel verschillende mensen in contact te brengen. Als hij goed gesocialiseerd is, kan de briard over het algemeen goed met andere honden (en katten) overweg.
Met de briard haal je een actieve en intelligente viervoeter in huis. Hij heeft daarom voldoende fysieke en mentale uitdaging nodig. Het is dan ook een aanrader om een hondensport, zoals agility of schapendrijven, met de briard te beoefenen. Hij toont graag initatief en vindt het heerlijk om samen met zijn baas te werken. Tijdens het beoefenen van een hondensport is hij dan ook helemaal in zijn element.
De briard is erg slim en leergierig. Hij leert het liefst op een speelse en positieve manier. Deze slimme viervoeter maakt zelfstandig keuzes. Hierdoor is hij soms wat koppig. Maar dankzij zijn sterke wil om zijn baas te plezieren, is het een fijne hond om te trainen.
Geschiedenis
De briard is een Frans hondenras. Hoe het ras exact is ontstaan is niet bekend, maar al eeuwenlang leefden er herdershonden op het Franse platteland. Deze herdershonden werden voornamelijk gebruikt voor het hoeden en beschermen van kuddes schapen. Pas aan het eind van de negentiende eeuw maakte men onderscheid tussen de verschillende type Franse herdershonden. De langharige variant werd de Chien de Berger Brie genoemd, die we vandaag de dag kennen als de briard.
In de Eerste Wereldoorlog kreeg het ras er een nieuwe taak bij: die van oorlogshond. De briard hielp bijvoorbeeld met het trekken van karren en het vinden van gewonde soldaten. In deze periode sneuvelden er veel honden, waardoor de briard bijna uitstierf. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog had het ras het zwaar. Dankzij liefhebbes van het ras, wist deze Franse herdershond toch te overleven. Na de oorlogen werd het ras voornamelijk nog als gezelschapshond gehouden.
Verzorging en gezondheid
De lange vacht van de briard moet minstens twee keer per week gekamd en geborsteld worden om klitvorming te voorkomen. Als de hond tussen de 8 en 18 maanden is, verliest hij zijn puppyvacht en moet de vacht nog vaker geborsteld worden. Houd ook de oren, ogen en het gebit van de hond goed schoon om ontstekingen te voorkomen.
Het ras kent een aantal erfelijke aandoeningen, waaronder heupdysplasie, congenitale stationaire nachtblindheid (CSBN) en Ectopische Ureteren (afwijking aan de urinewegen). Vraag bij aanschaf van aan briard puppy altijd aan de fokker of de ouderdieren zijn getest en vrij zijn bevonden van erfelijke aandoeningen.